Kao tradicionalni sport hrvanje se razvilo u velikom broju stilova i pravila, od sumo hrvanja, juda do različitih varijanti slobodnih stilova. Često se primjenjuje u vojničkom treningu tzv. borbe prsa u prsa. Svim tim stilovima zajedničko je da je zabranjeno udaranje protivnika rukama, nogama, laktovima ili glavom, kao i nesportski potezi kao što su grebenje, ugrizi, zahvati prema genitalijama i sl. Razlika između pojedinih stilova je u trajanju borbe (broj i trajanje perioda), bodovanju pojedinih zahvata, popisu dozvoljenih zahvata i sl.

Cilj hrvačke borbe, ovisno o stilu, može biti:

• napraviti takav zahvat kojim se protivnika sruši na pod i dovede u potčinjen položaj. Najčešće je poznat zahvat tuš, koji opisuje situaciju u kojoj je jedan hrvač protivnika uspio položiti na leđa tako da su protivniku obje lopatice čvrsto pritisnute na podlogu.
• srušiti protivnika na pod
• postići da protivnik dodirne pod bilo kojim drugim dijelom tijela osim stopalima ili ga izgurati iz prostora predviđenog za borbu (to je npr. pravilo u sumo hrvanju)
• podignuti protivnika iznad visine glave
• dovesti tijelo protivnika u potčinjen položaj na neki drugi propisani način